Αρχές Οκτωβρίου βρέθηκα στην Ολλανδία, στη χώρα του ποδηλάτου. Το να χρησιμοποιείς ποδήλατο σε αυτή τη χώρα δεν είναι χόμπυ, δεν είναι lifestyle, ούτε κάν λύση ανάγκης (π.χ. οικονομία) είναι συνήθεια που ξεκίνησε κάπου μεταξύ του 1880 και 1890 κυρίως για μετακινήσεις εκτός πόλης. Ο πρώτος επίσημα καταγεγραμμένος ποδηλατοδρόμος χρονολογείται από το 1880 και βρίσκεται στην Ουτρέχτη. Ως «ποδηλατοδρόμοι» χρησιμοποιούνταν τότε το υποτυπώδες οδικό δίκτυο που είχε δημιουργηθεί επι εποχής Ναπολέοντα και ήταν πλέον σε άσχημη κατάσταση. Λίγα χρόνια αργότερα, περίπου το 1905, η αύξηση της χρήσης ποδηλάτου ανάγκασε την πολιτεία να δημιουργήσει τον πρώτο οδηγό κυκλοφοριακής συμπεριφοράς αναφορικά με τα ποδήλατα και τους ποδηλατοδρόμους με βασικότερη διάταξη αυτή που όριζε ρητά ότι μόνο ποδήλατα έχουν το δικαίωμα να κινούνται εντός αυτών των δρόμων και οτιδήποτε άλλο.. τιμωρείται με πρόστιμο.
Οι αστικοί ποδηλατοδρόμοι άρχισαν να χαράζονται στις αρχές της δεκαετίας του '40 και ακόμη περισσότερο στη δεκαετία του '60 και '70, όταν η μεγάλη αύξηση χρήσης μηχανοκίνητων οχημάτων εμπόδιζε την ομαλή μετακίνηση των ποδηλατών που πλέον είχαν βάλει το ποδήλατο για καλά στην καθημερινότητά τους. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60 παρατηρήθηκε αύξηση των ατυχημάτων με εμπλοκή ποδηλατών και ταυτόχρονα μια αποστροφή του κόσμου για χρήση ποδηλάτου (γράφημα), τότε ήταν που οι Ολλανδοί αποφάσισαν να λάβουν ουσιαστικά μέτρα για την διαφύλαξη του ποδηλάτου ως βασικό μέσο μετακίνησης εντός και εκτός πόλης. Πλέον οι ποδηλατοδρόμοι στην Ολλανδία βρίσκονται παντού και οι ποδηλάτες αποτελούν σημείο αναφοράς και εκκίνησης για οτιδήποτε σχεδιάζεται ή αποφασίζεται, δεν νοείται δρόμος χωρίς ποδηλατοδρόμο και κατά κανόνα και στις δύο κατευθύνσεις του δρόμου, όταν είναι διπλής κατεύθυνσης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ακόμη και σε δρόμους που φτιάχτηκαν μέσα στη θάλασσα, υπάρχει ποδηλατοδρόμος (Houtribdijk έτος 1965 μήκους 27χλμ και Afsluitdijk έτος 1930 μήκους 32χλμ). Αντικειμενικά η ποδηλασία σε ένα τέτοιο δρόμο είναι αδύνατη τις περισσότερες μέρες του χρόνου λόγο των ανέμων και των θερμοκρασιών, φανταστείτε να κάνετε ποδήλατο επάνω σε ένα πλοίο στην ανοιχτή θάλασσα με αρκετά μπορόφ.
Σήμερα κάποιος ποδηλάτης μπορεί να μετακινηθεί μέσω ποδηλατοδρόμων από οποιοδήποτε σημείο εντός Ολλανδίας σε οποιοδήποτε άλλο επιθυμεί κάνοντας αποκλειστικά χρήση ποδηλατοδρόμων, οι οποίοι φτάνουν έως τα σύνορα Βελγίου και Γερμανίας. Συμπερασματικά θα έλεγα ότι οτιδήποτε θεωρείται πολυτέλεια σχετικά με το ποδήλατο, στην Ολλανδία είναι προαπαιτούμενο.
Αυτό που προκαλεί επίσης εντύπωση είναι ότι η χρήση του ποδηλάτου δεν έχει να κάνει με τον καιρό, ακόμη και μέρες με χιόνι τα ποδήλατα κινούνται κανονικά μέσα στις πόλεις. Προσωπικά είδα στις 8 το πρωί και με θερμοκρασία κοντά στους 10 βαθμούς, παιδιά (εκατοντάδες) να κάνουν ποδήλατο σε ποδηλατοδρόμους παράλληλα με την εθνική οδό, αρκετά εκτός κάποιας πόλης, για να πάνε στο σχολείο μετακινούμενοι από το χωριό τους. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποια άλλη χώρα να γίνει Ολλανδία στο θέμα του ποδηλάτου, έτσι ξαφνικά. Μπορεί ο καιρός να μας βοηθά κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που θα τολμήσουν να κινηθούν με το ποδηλατό τους για την εκτός πόλης εργασία τους το χειμώνα ακόμη και αν υπάρχει ο καλύτερος ποδηλατόδρομος. Το ποδήλατο στη χώρα μας είναι χόμπυ, lifestyle και ίσως ανάγκη για μερικούς.
Στη συνέχεια σας παραθέτω μερικές φώτο από τα μέρη που επισκέφτηκα και κάποιες περιγραφές.
Ένα από τα αρκετά πάρκα εντός πόλης. Δε χρειάζεται να το προγραμματίσεις για να περάσεις λίγη ώρα σε ένα χώρο με πράσινο, όλο και κάποιο θα βρεθεί στο δρόμο σου.
ATOMIUM, ένα από τα βασικά αξιοθέατα των Βρυξελλών με 102 μέτρα ύψος. Φτιάχτηκε το 1958 στα πλαίσια της τότε EXPO 58 που έγινε εκεί, αρχικά σκόπευαν να το καταστρέψουν αλλά τελικά αποδείχθηκε μια χρυσοφόρα επιχείρηση. Η είσοδος κοστίζει 11 ευρώ ( Μουσείο Ακρόπολης 5 ευρώ) και μέσω ενός ανελκυστήρα ανεβαίνεις στη τελευταία σφαίρα απ όπου μπορείς να δεις τις Βρυξέλλες από ψηλά. Αν και δεν ξέρω πόση σημασία έχει να αναφέρω ότι το μεγάλο μπουκάλι νερού είχε 5 ευρώ, ναι αυτό το γνωστό μεγάλο πλαστικό του 1 ευρώ το πολύ που έχει εδώ, επίσης μέσα στο αξιοθέατο δεν υπήρχε κλιματισμός με 30 βαθμούς έξω και ο ήλιος να χτυπά τις λαμαρίνες !!!! Μίλησε κανείς για αισχροκέρδεια;
Κλείνοντας την περιήγηση στις Βρυξέλλες σας δίνω μια φώτο από ένα εκ των δύο παραδοσιακών προϊόντων του Βελγίου. Ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός τουρίστα, τα σοκολατοειδή υπάρχουν σε χιλιάδες σχήματα, γεύσεις, περυτιλίγματα και μέχρι που να φας το ένα πέφτεις επάνω σε έναν άλλο πειρασμό στην επόμενη γωνία. Σε μερικές σοκολατερί οι τιμές συναγωνίζονται κοσμηματοπωλείο.
Ιδανικός καιρός για μια βόλτα δίπλα στο ποτάμι, αρκετοί σταματούσαν στην πρασινάδα για να ανοίξουν ένα μπουκάλι κρασί, να πιούνε τη μπύρα τους ή να φάνε κάτι πρόχειρο.
Αρχικά νόμιζα ότι ήταν δρόμος, τελικά είναι ποδηλατοδρόμος τεραστίων διαστάσεων και στο βάθος…. πάρκινγκ ποδηλάτων.
Volendam ένα από τα ομορφότερα ψαροχώρια που διατηρεί τη παράδοση
Κατοικίες – βάρκες, η αποχέτευση που είναι και που πάει ;
Σήμερα κάποιος ποδηλάτης μπορεί να μετακινηθεί μέσω ποδηλατοδρόμων από οποιοδήποτε σημείο εντός Ολλανδίας σε οποιοδήποτε άλλο επιθυμεί κάνοντας αποκλειστικά χρήση ποδηλατοδρόμων, οι οποίοι φτάνουν έως τα σύνορα Βελγίου και Γερμανίας. Συμπερασματικά θα έλεγα ότι οτιδήποτε θεωρείται πολυτέλεια σχετικά με το ποδήλατο, στην Ολλανδία είναι προαπαιτούμενο.
Αυτό που προκαλεί επίσης εντύπωση είναι ότι η χρήση του ποδηλάτου δεν έχει να κάνει με τον καιρό, ακόμη και μέρες με χιόνι τα ποδήλατα κινούνται κανονικά μέσα στις πόλεις. Προσωπικά είδα στις 8 το πρωί και με θερμοκρασία κοντά στους 10 βαθμούς, παιδιά (εκατοντάδες) να κάνουν ποδήλατο σε ποδηλατοδρόμους παράλληλα με την εθνική οδό, αρκετά εκτός κάποιας πόλης, για να πάνε στο σχολείο μετακινούμενοι από το χωριό τους. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δύσκολα μπορεί κάποια άλλη χώρα να γίνει Ολλανδία στο θέμα του ποδηλάτου, έτσι ξαφνικά. Μπορεί ο καιρός να μας βοηθά κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που θα τολμήσουν να κινηθούν με το ποδηλατό τους για την εκτός πόλης εργασία τους το χειμώνα ακόμη και αν υπάρχει ο καλύτερος ποδηλατόδρομος. Το ποδήλατο στη χώρα μας είναι χόμπυ, lifestyle και ίσως ανάγκη για μερικούς.
Στη συνέχεια σας παραθέτω μερικές φώτο από τα μέρη που επισκέφτηκα και κάποιες περιγραφές.
Στις Βρυξέλλες υπάρχουν 180 σημεία στα οποία μπορεί κάποιος να ενοικιάσει ποδήλατο (2500 διαθέσιμα) και να το επιστρέψει σε οποιοδήποτε άλλο μέρος επιθυμεί. Τα σημεία ενοικίασης και επιστροφής είναι self service! Η ενοικίαση γίνεται ως εξής: Βάζεις τη πιστωτική σου κάρτα σε ένα ειδικό μηχάνημα το οποίο σου δίνει ένα κωδικό με τον οποίο ξεκλειδώνεις το ποδήλατο που θέλεις και η ενοικίαση και χρέωση μόλις ξεκίνησε! Όταν επιστρέψεις το ποδήλατο βάζεις πάλι την κάρτα στο μηχάνημα και η χρέωση τερματίζεται (αφού έχεις πάρει κωδικό όταν κλειδώσεις το ποδήλατο), έτσι δεν υπάρχει κίνδυνός το ποδήλατο να κλαπεί καθώς η χρέωση τρέχει αλλά και τα στοιχεία του ενοικιαστή είναι γνωστά. Χωρίς να είμαι σίγουρος 100% η χρέωση είναι 1,5 ευρώ τη μέρα με το πρώτο μισάωρο δωρεάν.
Πόσες φορές άραγε δεν έχουμε πεί το κοινότυπο «αν ήμασταν στο εξωτερικό θα…» ή «στο εξωτερικό αυτά δε γίνονται…» δυστυχώς για ακόμη μία φορά διαπίστωσα ότι η Βρυξέλλες είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια αποχωρητήρια, η συγκεκριμένη βρώμα είναι αισθητή στα περισσότερα μέρη της πόλης (είχε να βρέξει και μέρες) . Η παρακάτω φώτο είναι τραβηγμένη μέσα στο πάρκο του Λεοπόλδου – Σινκουατενερ (αν το λέω καλά), μερικά μέτρα μακριά από τα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαικής Ένωσης (Rue De La Loi) και του Κοινοβουλίου, βέβαια και η καθαριότητα μπροστά στα κτήρια αυτά δεν είναι ότι καλύτερο, με σιγουριά σας λέω ότι η πλατεία συντάγματος και το κέντρο της Αθήνας είναι πολύ καθαρότερο.
Ένα από τα αρκετά πάρκα εντός πόλης. Δε χρειάζεται να το προγραμματίσεις για να περάσεις λίγη ώρα σε ένα χώρο με πράσινο, όλο και κάποιο θα βρεθεί στο δρόμο σου.
ATOMIUM, ένα από τα βασικά αξιοθέατα των Βρυξελλών με 102 μέτρα ύψος. Φτιάχτηκε το 1958 στα πλαίσια της τότε EXPO 58 που έγινε εκεί, αρχικά σκόπευαν να το καταστρέψουν αλλά τελικά αποδείχθηκε μια χρυσοφόρα επιχείρηση. Η είσοδος κοστίζει 11 ευρώ ( Μουσείο Ακρόπολης 5 ευρώ) και μέσω ενός ανελκυστήρα ανεβαίνεις στη τελευταία σφαίρα απ όπου μπορείς να δεις τις Βρυξέλλες από ψηλά. Αν και δεν ξέρω πόση σημασία έχει να αναφέρω ότι το μεγάλο μπουκάλι νερού είχε 5 ευρώ, ναι αυτό το γνωστό μεγάλο πλαστικό του 1 ευρώ το πολύ που έχει εδώ, επίσης μέσα στο αξιοθέατο δεν υπήρχε κλιματισμός με 30 βαθμούς έξω και ο ήλιος να χτυπά τις λαμαρίνες !!!! Μίλησε κανείς για αισχροκέρδεια;
Κλείνοντας την περιήγηση στις Βρυξέλλες σας δίνω μια φώτο από ένα εκ των δύο παραδοσιακών προϊόντων του Βελγίου. Ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός τουρίστα, τα σοκολατοειδή υπάρχουν σε χιλιάδες σχήματα, γεύσεις, περυτιλίγματα και μέχρι που να φας το ένα πέφτεις επάνω σε έναν άλλο πειρασμό στην επόμενη γωνία. Σε μερικές σοκολατερί οι τιμές συναγωνίζονται κοσμηματοπωλείο.
Ιδανικός καιρός για μια βόλτα δίπλα στο ποτάμι, αρκετοί σταματούσαν στην πρασινάδα για να ανοίξουν ένα μπουκάλι κρασί, να πιούνε τη μπύρα τους ή να φάνε κάτι πρόχειρο.
Αρχικά νόμιζα ότι ήταν δρόμος, τελικά είναι ποδηλατοδρόμος τεραστίων διαστάσεων και στο βάθος…. πάρκινγκ ποδηλάτων.
Volendam ένα από τα ομορφότερα ψαροχώρια που διατηρεί τη παράδοση
Κατοικίες – βάρκες, η αποχέτευση που είναι και που πάει ;
Κάτι ψαρεύει ο κύριος στο κανάλι, τι άραγε;
Ωχ δεν είναι μπετονιά! Καλά, με άγκυρα ψαρεύει;
Bicycle έκπληξη! Τα κανάλια έχουν πολλά ποδήλατα στον πάτο τους, μέσα σε 5-10 λεπτά έπιασε 3 ποδήλατα!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου