Για τον Νεκτάριο...

Οι Ποδηλάτες Λάρισας αποχαιρετίσαμε σήμερα το μεσημέρι ένα από τα ενεργά μας μέλη, ένα πραγματικό φίλο με μια μεγάλη καρδιά που χωρούσε τους πάντες και ένα φωτεινό χαμόγελο. Ο Νεκτάριος Αποσπόρης ήταν ο "άνθρωπος της διπλανής πόρτας", ένας βιοπαλαιστής που πάσχιζε σκληρά για την επιβίωση, ειδικά μάλιστα μετά τη λαίλαπα που έχει πέσει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Ο Νεκτάριος ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος, 45 ετών, που τα όνειρα που είχε για τον ίδιο ατομικά, ίσως να φαίνονταν "μικρά" σε κάποιους. Σε ότι όμως είχε να κάνει με το κοινωνικό σύνολο, ο Νεκτάριος αποδείκνυε έμπρακτα, με την ουσιαστική συμμετοχή του τόσο στους Ποδηλάτες Λάρισας όσο και στους Ενεργούς Πολίτες Λάρισας, τη βούληση να αντισταθεί στη μιζέρια της καθημερινότητας μας, στον ωχαδερφισμό, στην αποξένωση.

Ο Νεκτάριος λοιπόν, ίσως και να ήταν για πολλούς ένα "απλό ανθρωπάκι", "μια ασημαντότητα" και τον τελευταίο καιρό απλά μια επιπλέον απειροελάχιστη μονάδα του ποσοστού ανεργίας στη χώρα μας που από χθες μεταφέρθηκε στην στατιστική στήλη "αυτόχειρες". Όμως για όλους εμάς του Ποδηλάτες Λάρισας και σίγουρα για όλους όσους τον γνώριζαν, ήταν ένας πραγματικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ΦΙΛΟΣ, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει όποιον και σε ό,τι χρειαζόταν, με υπομονή και επίμονή αλλά και το χαμόγελο του που χάριζε απλόχερα σε όλους. Ταυτόχρονα ήταν ιδιαίτερα ευγενικός αλλά και διακριτικός. Και ίσως σε αυτά τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του να οφείλεται το γεγονός πως αποφάσισε να αντιμετωπίσει μόνος όσες δυσκολίες του προέκυψαν τελευταία και τελικά να λυγίσει από αυτές.

Η αλήθεια είναι πως ο Νεκτάριος μας έλειπε πολύ, ήδη από το φθινόπωρο και μετά που έπαψε να συμμετέχει ενεργά στην παρέα μας. Και για το λόγο αυτό τόσοι πολλοί από εμάς ήμασταν σήμερα εκεί, στο τελευταίο αντίο. Σίγουρα θα μας λείψει ακόμη περισσότερο. Συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Φωτογραφίες του Νεκτάριου: